وی ادامه داد: مخارج و هزینه‌های درمان احمد زیاد شده و ما در این مدت یا مقروض می‌شویم و یا نمی‌توانیم از عهده آنها بر بیاییم. در این مدت پاهای برادرم به دلیل نداشتن امکانات فیزیوتراپی تغییر شکل داده است؛ این در حالی است که اگر هزینه‌های درمان را داشتم این اتفاق نمی‌افتاد.
عزیزی به نامه و مشکلات دیگر اشاره کرد و یادآور شد: من قبلاً مشکلاتم را در زمان سفر رهبر معظم انقلاب به استان کرمانشاه با ایشان مطرح کردم و ایشان نیز تصریح به رفع این مشکلات از سوی مسئولان داشتند، اما تاکنون اقدامی انجام نشده است. امیدوارم که با ارسال این نامه وضعیت بهتری حاصل شود و گوشه‌ای از مشکلات احمد رفع شود.
احمد عزیزی که در سال 37 در سرپل ذهاب به دنیا آمد، از جمله شاعران خوش‌قریحه در قطار شعر انقلاب است که تاکنون از او سروده‌های بسیاری منتشر شده است که عمده آنها در موضوعات آیینی است. عزیزی در مثنوی صاحب‌سبک به شمار می‌رفت و توانست در مدتی مخاطبان خاص خود را نیز بیابد. به گفته کاکایی، عزیزی نبوغ عجیبی در رفتار با کلمات و ترکیب‌سازی داشت که همین دو وجه، شعر او را از دیگران بارز و متمایز کرده بود. شعرهایش ته‌لهجه عرفانی داشت. عارف نبود، اما برای توصیف طبیعت از واژگان، اصطلاحات و نگاه عارفانه استفاده می‌کرد. طبیعت‌گرا بود و جهان را با چشم عرفان می‌دید. در غزل رویه سنتی داشت، اما در مثنوی خلاقیت داشت و مثنوی‌هایش به زبان امروز نزدیک می‌شد. تبحر احمد در کنار هم نشاندن اعجاب‌اگیز کلمات و ساختن بدایع هنری و ادبی بود، به‌طوری که بسیاری از شاعران هم‌عصر او از مثنوی‌هایش تقلید می‌کردند. مرحوم نصرالله مردانی هم در مثنوی‌هایش اینگونه بود، اما آثار احمد تنوع بیشتری داشت.
عزیزی از سال 86 تاکنون به دلیل اختلالات کلیوی هشت سال است که بر تخت بیمارستانی در کرمانشاه خفته است و خواهرش، زینب عزیزی، مراقب و پرستار همیشگی اوست.
